Op 17 januari 2009 ontdekte Israel Noble Energy, onder begeleiding van Texas firma, een methaan veld genaamd Tamar. Er wordt geschat dat er zo’n in Israel rond de 275 miljard kubieke meter aan natuurlijke gassen ligt. Dat is de helft van de jaarlijkse consumptie van Europa. Een jaar later kondigde Noble Energy nog een ontdekking aan. Het gasveld Leviathan, dat ten westen van Tamar gelegen is. Leviathan heeft de omvang om Europa een jaar te kunnen voorzien van gas. Naast deze vondsten zijn er nog een aantal kleine gasveld gevonden. Niet alleen Israël valt onder de gelukkigen, ook heeft het buurland Cyprus in samenwerking met Noble Energy een gasveld, Aphrodite, ontdekt. Al en al kunnen de gasvondsten in het Midden-Oosten Europa twee jaar van gas voorzien.
De Israëlische overheid heeft na twee jaar overleg besloten om 60% van Israël gasreserves voor binnenlandse consumptie te benutten met nadruk op stroomopwekking. 40% zal beschikbaar gesteld worden voor de buitenlandse markt, wat aanzienlijk minder is dan aanbevolen 53% door de Tzemach commissie. Door deze vondsten heeft Israël zich een onafhankelijke energie positie kunnen verwerven en is begonnen met het boren naar gas.
De overheid heeft besloten om 40% van de Israëlische vondsten te gaan exporteren naar off-shore velden in de oostelijke Middellandse Zee. Het recente besluit van de regering is waarschijnlijk gebaseerd om de investeringsvraag van buitenlandse partijen de kop in te drukken, aangezien investeerders niet een binnenlandse markt willen voeden. Een tweede vraagstuk is dat ondanks de ontdekking van 30 miljard kubieke aardgas, waar veel van verwacht wordt, er voor zal zorgen dat Israël’s afhankelijkheid van de energie-import verminderd wordt. Wel zorgt de ligging van Israël voor een isolatie dat een bedreiging vormt voor de gas export.
Het besluit genomen door de overheid, wordt niet volledig gedeeld door politieke tegenstanders. Partij van de Arbeid voorzitter, Shelly Yachimovich, heeft het hooggerechtshof opgeroepen omdat zij vindt dat het kabinet niet het laatste woord mag hebben over deze beslissing.
De beslissing om 40% te exporteren komt doordat de overheid berekend heeft dat zij met deze hoeveelheden 60 miljard kunnen verdienen. Waarbij komt kijken dat met de 60% voor binnenlands gebruik Israël voor de komende 25 jaar voorzien kan worden van energie.
Alhoewel, de energie-econoom, Carole Nakhle, van de Britse Universiteit van Surrey, geeft aan dat het mogelijk moeilijk wordt om het gas te exporteren vanwege de complexe politieke situatie. “Als Israël een ‘normale’ relatie met haar buren zou hebben, zou het mogelijk zijn om de verbinding van de bestaande netwerken van pijpleidingen een efficiënte optie zijn om het gas regionaal verkopen en de rest aan Turkije en Europa te verkopen. Maar, vanwege het heersende politieke klimaat, zullen andere en duurdere complexe opties, zoals een drijvend offshore terminal voor vloeibaar aardgas, moeten worden overwogen.”
